ΟΥΤΕ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΟΥΤΕ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ;

Στο βιβλίο του «Η Νέα Εποχή της Πρόσβασης», που κυκλοφόρησε σε ανύποπτους καιρούς (2000), ο Τζέρεμι Ρίφκιν διέβλεπε ότι στο μοντέλο του υπερκαπιταλισμού η «ιδιοκτησία» αντικαθίσταται από την «πρόσβαση», ακριβέστερα από τη «δυνατότητα για πρόσβαση» σε αγαθά, υπηρεσίες, εμπειρίες. Δεν κατέχω αλλά  ενοικιάζω ένα αυτοκίνητο ή ένα σπίτι. Όμως, προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ είναι να διαθέτω ένα σταθερό εισόδημα, ώστε να έχω συναλλακτική ικανότητα στη διαρκώς εμπορευματοποιούμενη κοινωνική ζωή.

Τι διαπιστώνει ο παρατηρητής του Μνημονίου στην Ελλάδα; Ότι  προετοιμάζεται η βίαιη μετάπτωση μιας κοινωνίας από κοινωνία ιδιοκτησίας σε κοινωνία πρόσβασης, αλλά με διασφαλίσεις όχι για όλους και σταδιακά  όλο και λιγότερες.

Μεγάλη μερίδα Ευρωπαίων κινδυνεύουμε να βρεθούμε εκτός και «συστήματος ιδιοκτησίας» και «συστήματος πρόσβασης», διότι το σταθερό εισόδημα δεν είναι εγγυημένο.

Ο  ανιδιοκτησιακός καπιταλισμός αποφεύγει να απαντήσει αν υπάρχει πλέον πολιτισμός, όταν  η πορεία του ανθρώπου στη ζωή υπαγορεύεται δυναστικά από τη ρευστότητα της εμπορικής σφαίρας.

ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ

Τις τελευταίες δεκαετίες, ο «φιλελευθερισμός της επαγγελίας» δια στόματος πολιτικών και δημοσιογράφων χαρακτηρίζεται από μια αποκρουστική διαστροφή: ο πολίτης φυλακίζεται στο δόγμα «πληρώνω, άρα υπάρχω».